Το κλίμα της Ελλάδας
Η Ελλάδα βρίσκεται μεταξύ των παραλλήλων 340 και 420 του Βορείου
ημισφαιρίου και βρέχεται από την Ανατολική Μεσόγειο. Το κλίμα της
έχει σε γενικές γραμμές τα χαρακτηριστικά του Μεσογειακού κλίματος,
δηλαδή ήπιους και βροχερούς χειμώνες, σχετικώς θερμά και ξηρά
καλοκαίρια και μεγάλη ηλιοφάνεια όλο σχεδόν το χρόνο.
Λεπτομερέστερα στις διάφορες περιοχές της Ελλάδας παρουσιάζεται μια μεγάλη ποικιλία κλιματικών τύπων, πάντα βέβαια μέσα στα πλαίσια του Μεσογειακού κλίματος. Αυτό οφείλεται στην τοπογραφική διαμόρφωση της χώρας που έχει μεγάλες διαφορές υψομέτρου ( υπάρχουν μεγάλες οροσειρές κατά μήκος της κεντρικής χώρας και άλλοι ορεινοί όγκοι) και εναλλαγή ξηράς και θάλασσας. Έτσι από το ξηρό κλίμα της Αττικής και γενικά της Ανατολικής Ελλάδας μεταπίπτουμε στο υγρό της Βόρειας και Δυτικής Ελλάδας.
Τέτοιες κλιματικές διαφορές συναντώνται ακόμη και σε τόπους που βρίσκονται σε μικρή απόσταση μεταξύ τους , φαινόμενο που παρουσιάζεται σε λίγες μόνο χώρες σε όλο τον κόσμο. Από κλιματολογικής πλευράς το έτος μπορεί να χωριστεί κυρίως σε δύο εποχές: Την ψυχρή και βροχερή χειμερινή περίοδο που διαρκεί από τα μέσα του Οκτωβρίου και μέχρι το τέλος Μαρτίου και τη θερμή και άνομβρη εποχή που διαρκεί από τον Απρίλιο έως τον Οκτώβριο.
|
Κατά την πρώτη περίοδο οι ψυχρότεροι μήνες είναι ο Ιανουάριος και ο Φεβρουάριος, όπου κατά μέσον όρο η μέση ελάχιστη θερμοκρασία κυμαίνεται από 5-10 °C στις παραθαλάσσιες περιοχές, από 0 - 5 °C στις ηπειρωτικές περιοχές και με χαμηλότερες τιμές κάτω από το μηδέν στις βόρειες περιοχές. Οι βροχές στη χώρα μας ακόμη και τη χειμερινή περίοδο δεν διαρκούν για πολλές ημέρες και ο ουρανός της Ελλάδας δεν μένει συννεφιασμένος για αρκετές συνεχόμενες ημέρες, όπως συμβαίνει σε άλλες περιοχές της γης.
Οι χειμερινές κακοκαιρίες διακόπτονται συχνά κατά τον Ιανουάριο και το πρώτο δεκαπενθήμερο του Φεβρουαρίου από ηλιόλουστες ημέρες, τις γνωστές από την αρχαιότητα “ Αλκυονίδες ημέρες”. Η χειμερινή εποχή είναι γλυκύτερη στα νησιά του Αιγαίου και του Ιουνίου από ό,τι στη Βόρεια και Ανατολική Ελλάδα. Κατά τη θερμή και άνομβρη εποχή ο καιρός είναι σταθερός , ο ουρανός σχεδόν αίθριος, ο ήλιος λαμπερός και δεν βρέχει εκτός από σπάνια διαλείμματα με ραγδαίες βροχές ή καταιγίδες μικρής όμως διάρκειας.
Η θερμότερη περίοδος είναι το τελευταίο δεκαήμερο του Ιουλίου και το πρώτο του Αυγούστου οπότε η μέση μεγίστη θερμοκρασία κυμαίνεται από 29 °C μέχρι 35 °C. Κατά τη θερμή εποχή οι υψηλές θερμοκρασίες μετριάζονται από τη δροσερή θαλάσσια αύρα στις παράκτιες περιοχές της χώρας και από τους βόρειους ανέμους ( ετησίες ) που φυσούν κυρίως στο Αιγαίο. Η Άνοιξη έχει μικρή διάρκεια , διότι ο μεν χειμώνας είναι όψιμος, το δε καλοκαίρι αρχίζει πρώιμα. Το Φθινόπωρο είναι μακρύ και θερμό και πολλές φορές παρατείνεται στη Νότια Ελλάδα και μέχρι τα μισά του Δεκεμβρίου.
|
Ωστόσο το κλίμα της Ελλάδας μπορεί να χωριστεί και σε μικρότερα κλίματα τοπικής εμβέλειας που συντηρούνται από επί τόπου παράγοντες.
Υγρό μεσογειακό: συναντάται στις περιοχές της δυτικής Ελλάδας, δυτικής Πελοποννήσου καθως και στα πεδινά και ημιορεινά της Ηπέιρου και χαρακτηρίζεται από θερμά (αλλά όχι καυτά) και ξηρά καλοκαίρια, με μέσες μηνιαίες θερμοκρασίες που δεν ξεπερνάνε τους 22 °C στο θερμότερο μήνα και τους -3 °C στον ψυχρότερο μήνα. Οι χειμώνες είναι υγροί και από ήπιοι έως σχετικά ψυχροί με σποραδικές χιονοπτώσεις.
Ξηρό μεσογειακό: εντοπίζεται στις Κυκλάδες, την παράλια Κρήτη, τα Δωδεκάνησα, την ανατολική Πελοπόννησο, την Αττική όπως και στις πεδινές περιοχές της ανατολικής Στερεάς Ελλάδας. Χαρακτηρίζεται από καυτά και ξηρά καλοκαίρια με τη μέση μηνιαία θερμοκρασία του θερμότερου μήνα να ξεπερνάει τους 22 °C. Όμοια με το υγρό μεσογειακό, η μέση χειμερινή μηνιαία θερμοκρασία δεν ξεπερνάει τους -3 °C
Ηπειρωτικό: απαντάται στη δυτική Μακεδονία, τα εσωτερικά υψίπεδα της ηπειρωτικής Ελλάδας όπως και στο βόρειο Έβρο
Ορεινό: παρατηρείται σε ορεινές περιοχές ύψους μεγαλύτερου από 1500 μέτρα στη Βόρεια Ελλάδα, μεγαλύτερου από 1800 μέτρα στη Κεντρική Ελλάδα και μεγαλύτερου από 2000 μέτρα στην Κρήτη